رابطه ویژگی های شخصیتی و استرس شغلی در پرستاران

مقدمه: پرستاری یکی از حرفه های پر استرس است و استرس شغلی به چالشی برای حرفه پرستاری مبدل شده است. استرس شغلی منجر به کاهش خلاقیت، ناخشنودی شغلی، احساس بی کفایتی، افسردگی و کاهش کیفیت مراقبت های پرستاری می شود. پژوهش حاضر به منظور بررسی ارتباط بین ویژگی های شخصیتی و استرس شغلی کادر درمانی شاغل در بیمارستان امام خمینی سقز صورت گرفته است. روش: در این مطالعه توصیفی به روش همبستگی، 115 نفر از پرستاران بیمارستان امام خمینی سقز در سال 1391 به روش سرشماری و پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نئو جمع آوری و با (enss) انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استرس شغلی و روش های آماری توصیفی، آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون در سطح معنی دار pasw استفاده از نرم افزار تجریه و تحلیل شدند. p≤0/05 64 %) زن بودند. میانگین و انحراف معیار سن شرکت کنندگان در / 35 %) پرستاران مورد مطالعه مرد و 74 نفر ( 3 / یافته ها: 41 نفر ( 7 وجود (p=0/ و 01 r=0/ 31 سال بود. در مطالعه فعلی بین استرس شغلی و روان رنجورخویی رابطه مستقیم و معنادار ( 38 /9±6/ مطالعه 6 داشت. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر روان رنجورخویی پیش بینی کننده خوبی برای استرس شغلی است. نتیجه گیری: بین روان رنجورخویی و استرس شغلی ارتباط وجود دارد و توجه به روان رنجورخویی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده استرس شغلی در پرستاران ضروری می باشد